Medycyna naturalna obecnie przeżywa swój rekonesans. Coraz więcej specjalistów – lekarzy skłania się ku stwierdzeniu, że medycyna naturalna to najmniej inwazyjna i jednocześnie jedna z bardziej efektywnych metod leczenia.
Jedną z gałęzi medycyny naturalnej jest tak zwana fitoterapia. Jako fitoterapia określa się ziołolecznictwo czyli leczenie przy użyciu surowców i przetworów roślinnych. W Polsce wciąż jest to ta dziedzina medycyny, która nie cieszy się odpowiednim zainteresowaniem. Dopiero w 2001 roku po raz pierwszy ukazano i uznano definicję leku roślinnego… W Europie z kolei to właśnie ziołolecznictwo zaczyna być najbardziej popularną metodą. W Niemczech na przykład to właśnie fitoterapia stanowi integralną część medycyny ogólnej.
Unia Europejska także dostrzegła ogromny potencjał jaki drzemie w ziołolecznictwie i stara się dostarczać odpowiednich środków do rozwoju tego sposobu leczenia. Powołano nawet w tym celu specjalny Komitet do spraw roślinnych produktów leczniczych. Instytucja ta zajmuje się opracowywaniem specjalnych monografii oraz list leków roślinnych dopuszczanych do powszechnego stosowania / użytku.
Wielu specjalistów w dziedzinie zdrowia twierdzi, iż ziołolecznictwo powinno być rozpatrywane nie jako alternatywna metoda ale jako oddzielna dziedzina medycyny. Aby to jednak stało się realne potrzeba odpowiednich ustaleń, co do tego jakie procedury powstawania oraz jakie wymagania bezpieczeństwa powinny spełnić produkty pochodzenia roślinnego o właściwościach leczniczych.
